Tradycyjne święcenie pokarmów w

naszym Sanktuarium

W Wielką Sobotę katolicy wspominają Chrystusa spoczywającego w grobie i trwają w oczekiwaniu na Zmartwychwstanie. Rankiem tego dnia przynoszą do Kościoła przyozdobione koszyki pełne jedzenia, które po procesji rezurekcyjnej będzie uroczyście spożywane w domach. Każdy z przyniesionych produktów ma swoją głęboką symbolikę. W zależności od regionu, do koszyka wkładane są różne produkty. Jednak pewne symbole są wspólne dla wszystkich regionów katolickiego świata. Są wśród nich: jajko, wędlina, chleb i sól, ciasto, chrzan, baranek, „bazie kotki” i gałązki bukszpanu.

Baranek jest symbolem Chrystusa składającego się w ofierze na krzyżu. To wyraźne nawiązanie do żydowskiego święta Paschy. Żydzi, obchodząc pamiątkę wyjścia z Egiptu i zawarcia przymierza z Bogiem, składali w ofierze barany. Katolicy przejęli tę tradycję, wierząc, że Jezus jest Barankiem Bożym, którego ofiara zastąpiła wszystkie inne. Ewangelie przedstawiają również Jezusa jako Dobrego Pasterza, który prowadzi swoje owce do zbawienia. Wykonane z chleba, ciasta, czekolady lub lukru baranki przynoszone w koszyku, nawiązują do wszystkich tych tradycji.

Malowanie pisanek wywodzi się jeszcze z czasów pogańskich. Słowianie podczas święta rozpoczynającego wiosnę malowali i przyozdabiali jajka. Tradycję tę przejęło chrześcijaństwo. W koszyku ze święconką znajdziemy pięknie ozdobione jajka symbolizujące triumf życia nad śmiercią. Jajka są także oznaką płodności i rodzącego się na nowo życia.

W koszyku święci się też pieczywo. Symbolizuje ono cudowne rozmnożenie chleba, którego dokonał Jezus nad Jeziorem Galilejskim oraz Eucharystii ustanowionej w Wielki Czwartek, podczas Ostatniej Wieczerzy. Chleb w polskiej tradycji ma również głęboką symbolikę związaną z dostatkiem i gościnnością. Chrześcijanie codziennie modlą się o chleb w modlitwie „Ojcze Nasz”, a przynosząc go do Kościoła symbolicznie dziękują za to, że nie cierpią głodu.

W parze z chlebem idzie sól, która nadaje smak potrawom i chroni je od zepsucia. Święcąc ją, chrześcijanie uświadamiają sobie, że to właśnie oni mają być „solą ziemi”, znajdziemy także pieprz, którego święcenie nawiązuje do gorzkich ziół, którymi Żydzi nacierali paschalnego baranka.

W koszykach znajduje się również ocet i chrzan. Według Ewangelii, ocet podano Jezusowi wiszącemu na krzyżu. Oba te produkty są ostre w smaku i wyciskają łzy z oczu. Symbolizują więc łzy, które każdy chrześcijanin wylewa, żałując za grzechy.

Święconka to także wędlina, która symbolizuje dobrobyt oraz ucztę, na którą Bóg zaprosi swoich wyznawców po Zmartwychwstaniu ciał. W Ewangelii napisano, że podczas tej uczty dusza „zakosztuje tłustych potraw”. Święcenie wędlin ma przypominać wiernym tę prawdę.

Ser żółty lub oscypek w rejonach górskich, symbolizuje wspólne dobro, jakie przychodzi na ludzi poprzez współpracę ze zwierzętami. Miód to symbol słodkiej miłości Boga, która spływa na człowieka.

W koszykach ze święconką pojawia się też ciasto, a dokładniej popularna babka. Zwyczaj ten znany jest stosunkowo od niedawna, a symbolizuje umiejętności ludzi, które ofiarowują oni Bogu. Wśród święconych pokarmów znajdują się również ćwikła i masło.

Koszyki ze święconką są kolorowo zdobione zielonymi gałązkami i popularnymi „bazimi kotkami”, symbolizującymi nadchodzącą wiosnę i budzące się nowe życie. Biała serwetka, używana do przykrywania pokarmów, symbolizuje prześcieradło, w które zawinięte było ciało Jezusa po ukrzyżowaniu.