O godzinie 20.00 rozpoczęliśmy

w naszym Sanktuarium Wigilię Paschalną 

Na Wigilię Paschalną składa się: liturgia światła, w czasie której Chrystus objawi się nam jako Światło rozświetlające mroki naszych grzechów; liturgia słowa przedstawiająca biblijne zapowiedzi i wypełnienie Chrystusowego posłannictwa; liturgia chrzcielna uświadamiająca nam, że przez chrzest zostaliśmy włączeni w śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa i wreszcie liturgia eucharystyczna, podczas której przyjmując Ciało Chrystusa, dostępujemy pełnego udziału w owocach Jego odkupienia. Procesja rezurekcyjna stanowić będzie publiczne uzewnętrznienie się Kościoła, który żyje Tajemnicą Zmartwychwstania sprawowaną w sakramentach.

Światło

Na początku celebracji Wigilii Paschalnej wierni udają się na zewnątrz świątyni, gdzie będzie miała miejsce liturgia światła. Poświęcona tam świeca paschalna (paschał), znak Chrystusa zmartwychwstałego, zostanie uroczyście wniesiona do świątyni wraz z towarzyszącym trzykrotnym śpiewem: „Światło Chrystusa”. Po drugim takim wezwaniu wierni zapalają od paschału swoje świece, które przynieśli do świątyni. Symbolizuje to rozproszenie ciemności i pragnienie rozgraniczania w naszych sercach dobra i zła. Natomiast po trzecim wezwaniu zapala się wszystkie światła w kościele, a następnie diakon lub prezbiter wyśpiewuje radosne Orędzie Paschalne, wysławiające triumf Chrystusa, który jest Światłością naszego życia.

Słowo

Kiedy już światło paschału ogłosi światu dokonanie się tajemnicy zbawienia, przechodzimy do odkrywania jej w jakże obficie przepowiadanym tej nocy słowie. To prawdziwie uczta Słowa Bożego, kiedy możemy usłyszeć fragmenty dziewięciu czytań: siedmiu ze Starego Testamentu oraz dwóch z Nowego – fragment listu apostolskiego i Ewangelię.

Liturgia słowa wprowadza stopniowo w dynamikę historii zbawienia. Ukazuje najpierw rolę nocy Stworzenia, nocy Abrahama i nocy Wyjścia, by zapowiedzieć i ukazać wymowę nocy Nowego Stworzenia, czyli Zmartwychwstania. Wskazuje na nowość zrodzoną przez Śmierć i Zmartwychwstanie. Jest to styl paschalny, który objawia się w nieustannym powstawaniu z małości, przezwyciężaniu wszelkiej płycizny i obojętności, dystansowaniu się od ciemności grzechu.

Warto też zwrócić uwagę na słowa sekwencji, którą w uroczystość Zmartwychwstania się wykonuje. To jakże wymowne świadectwo o powstaniu z martwych Jezusa oraz wyznanie wiary w Mesjasza, który choć poległ – dziś króluje żywy.

Woda

Kolejnym etapem Wigilii Paschalnej jest liturgia chrzcielna. To ona obrazuje najpełniej sens Paschy jako przejścia przez wody śmierci, aby już na wieki korzystać z wody Życia. To przejście dokonało się dla chrześcijan w sakramencie chrztu, w którym zostali pogrzebani wespół z Chrystusem w Jego męce i śmierci, aby razem ze Zmartwychwstałym wkroczyć w nowe życie.

Zanurzenie w Jezusie, który jest Zmartwychwstaniem i Życiem, daje człowiekowi nowego ducha i wprowadza go w nową rzeczywistość – dziecka wobec kochającego Ojca. Dlatego odnawiając nasze przyrzeczenia chrztu świętego, w których niegdyś w naszym imieniu rodzice wyrzekli się złego ducha, tej nocy na nowo przyrzekamy służyć Bogu wiernie w świętym Kościele. Z kolei pokropienie wodą święconą przypomina nam wydarzenie chrztu, podczas którego zwlekliśmy z siebie szatę starego człowieka wraz z jego uczynkami, a przyoblekliśmy się w świętość, stając się umiłowanymi dziećmi Bożymi. Ta uroczysta liturgia jest zarazem najlepszym momentem na przyjęcie chrztu przez dzieci i dorosłych, których nazywamy katechumenami.

Eucharystia

Oczywiście liturgia Nocy Paschalnej osiąga swoją pełnię w Eucharystii, która jest sakramentalnym uobecnieniem osoby Chrystusa zmartwychwstałego, upamiętnieniem Ofiary Krzyża i obecności naszego Pana, który daje siebie na pokarm. Jest to Uczta Paschalna, która stanowi przedsmak wieczystej Paschy. To właśnie wtedy cały kosmos spotyka się w jednej liturgii. Wówczas wraz z zastępami odkupionych i zbawionych, świętych i błogosławionych, z Kościołem pielgrzymującym i zgromadzonym na ziemi oraz z całym wszechświatem wierni wznoszą swoje serca w Duchu Świętym ku Ojcu w niebie, który przez zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa pojednał świat ze sobą, obdarzył pokojem i otworzył wszystkim ludziom bramy królestwa. To apogeum radości, szczęścia i pokoju z zyskanego zbawienia i odkupienia.