„Jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję” (J 15,14)

Wspólnota Przyjaciół Oblubieńca w Sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim powstała 18 maja 2017 roku, jako owoc Seminarium Odnowy Wiary prowadzonego przez Pallotyńską Szkołę Nowej Ewangelizacji i wspólnotę Przyjaciół Oblubieńca. 24 czerwca 2017 roku odbył się Dzień Wspólnoty w Lublinie, w którym uczestniczyła nasza wspólnota Przyjaciele Oblubieńca. Odbyło się nabożeństwo posłania odpowiedzialnych i wręczenie ikon nowo zawiązanym wspólnotom.

Spotkania naszej Wspólnoty odbywają się w każdy czwartek o godzinie 19:00 w Sanktuarium MBNP. Spotykamy się na modlitwie, dzieleniu się doświadczeniem żywego Boga w życiu i wysłuchaniu konferencji. Pasterzem naszej Wspólnoty jest ks. Artur Zbański .


Program formacji opiera się na

  • spotkaniach modlitewnych odbywających się raz w tygodniu
    i zawierających w sobie: dzielenie w małej grupie, konferencję i modlitwę
  • codziennym rozważaniu Słowa Bożego
  • uczestnictwie w życiu sakramentalnym parafii.

Wspólnota Przyjaciele Oblubieńca wpisuje się w nurt nowych wspólnot w Kościele katolickim, które wyrosły z doświadczenia Odnowy Charyzmatycznej. Wspólnota narodziła się w 2010 roku dzięki spotkaniu i współpracy Wspólnoty Charyzmatycznej z Ożarowa Mazowieckiego oraz ks. Krzysztofa Kralki SAC – Dyrektora Pallotyńskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji.

Wspólnota gromadzi katolików wszystkich stanów – świeckich żyjących w małżeństwach lub samotnie, kleryków, braci i siostry konsekrowanych oraz księży – w jedną rzeczywistość, będącą obrazem Ludu Bożego w jego jedności i różnorodności powołań. Jej członkowie mają wspólne pragnienie rozkochiwania ludzi w Jezusie Chrystusie.

Wspólnota jednoczy się wokół Jezusa Chrystusa Jedynego Zbawiciela i Pana, który jest Oblubieńcem Kościoła i naszym Przyjacielem. To On objawia nam Miłość Boga Ojca, zaprasza do budowania Królestwa Bożego i posyła by iść na cały świat i czynić Mu uczniów z wszystkich narodów. Imię Wspólnoty wypływa z dwóch biblijnych źródeł: starotestamentalny urząd przyjaciela oblubieńca i osoby świętego Jana Chrzciciela, który nazywał się przyjacielem Oblubieńca. Wspólnota pragnie stawać się głosem, który pozwoli światu usłyszeć Słowo – żywego Chrystusa. Dlatego całe życie Przyjaciół Oblubieńca ma być podporządkowane Słowu. Patronem Wspólnoty jest św. Jan Chrzciciel. Pragniemy pełnić Jego misję, która polega na przyprowadzeniu Kościoła – Oblubienicy do Chrystusa – Oblubieńca i tak jak On pragniemy iść przed Panem, aby przygotować Mu drogi i Jego Ludowi dać poznać zbawienie („A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; Jego ludowi dasz poznać zbawienie [co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów (Łk. 1, 76-77).

Charyzmatem naszej Wspólnoty jest formowanie chrześcijan do dojrzałej wiary i aktywnego zaangażowania w ewangelizację. Pragniemy rozwijać się żyjąc Ewangelią Jezusa Chrystusa i stawać się przyjaciółmi Oblubieńca. Naszym pragnieniem jest rozkochiwanie Kościoła – Oblubienicy Chrystusa – w Jezusie – Jedynym Oblubieńcu Kościoła. Uczymy się tego od św. Jana Chrzciciela, przyjaciela Oblubieńca.


Być Przyjacielem Oblubieńca:

 „Ja nie jestem Mesjaszem, ale zostałem przed Nim posłany” (J3,28b)

Naszym charyzmatem jest takie świadczenie o Jezusie i głoszenie Ewangelii, aby wszyscy mogli się rozkochać w Chrystusie.
Od Jana Chrzciciela – Przyjaciela Oblubieńca – uczymy się:

  • ewangelizacji: „(…) pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi” (Łk 1,76b),
  • właściwej relacji do Jezusa: „Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał” (J3,30),
  • odkrywania istoty życia: „Ten, kto ma oblubienicę jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu” (J3,29).

Pragniemy tak jak Jan Chrzciciel prowadzić w Kościele prorocze życie, ukazujące jedynego Zbawiciela – „Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: Oto Baranek Boży” (J1,35-36).